off we go

ahusnarlaria edo plan bat zuen gizona

Orain zer? Badakit egin behar dudana. Heldu da eguna. Hainbeste itxarotako eguna heldu da. Hainbeste itxarotako eguna heldu da eta ez dakit egin behar dudana nola egin.

Gehiegi onartu dut urteotan agian. Gehiegi bizi izan dut kanpoan. Kanpora. Kanpora begira. Kanpotik begira, hobe esanda. Gehiegi begiratu izan dut nire burua, goitik, nire etxea izan dena. Gehiegi, kanpotik begira, bizi izan dudan guztia, jazo zaidan guztia, egin dudan guztia. Ez al da hori, hain zuzen ere, irakatsi didatena?

Ez nagoela prest iruditzen zait eta zeharkatu berri dudan atea berriz ere zeharkatu nahi dut, atzera, barrura itzuli, ibili gabe. Mesedez, bultza nazatela, heldu bizkarretik eta onar nazazue zeuen magaletan. Magal erraldoi bakarrean.

Zirt. Zart. Biderik ez duenaren dilema. Biderik nahi duenarentzat, gaitzerdi. Baina nik ez dut biderik nahi. Nire lekura itzultzea baizik. Nire lekua dena uste dudanera. Zein da nire lekua?

Mundua hartuko dut eskuan. A zer sentsazioa! Horren gutxi pisatzen du nire munduak! Eta hala ere dudan guztia da. Dudan guztia hartu, orduan, fardela, eta aurrera. Ez, aurrera ez. Aurrean dudan kalea zabalegia da. Luzeegia. Alboetatik joango naiz, babestuko nauten kale estuetatik. Astiro.

Airea. Airea berria da. Aire berria, ez berritzailea niretzat. Ez da haizea, airea da. Barruan ez dago airerik. Aurpegi eta eskuetan ematen dit kale kantoi bakoitzean. Bizigarria bada, zergatik ez nau biziberritzen? Gauza ona bada, zergatik ez naiz hobe sentitzen? Ezberdintasuna bada, zergatik ez nau ezberdintzen? Kalean gauden guztioi berdin ematen badigu, zergatik ez dut sentitzen? Hor dago, badakit, ileak mugitzen bait dira, baita neureak ere, eta lepokoak, eta banderak, eta plastikozko, egunkari orrizko txori mutuak. Baina ez dut sentitzen, azala hil zaidalako. Horma garaiek sentiberatasun guztia xurgatu didate.

Nire mundua ez, nire mundua hemen nirekin dagoelako, oihal artean, baina besteen mundua atzera mugitzen zait. Ez dut gelditu nahi eta zeozerri atsegingo zaidanaren aukera eman. Dena den, nahi izan ezgero, ezingo nukeen. Mundua atzera mugitzen zaidalako, besteen mundua. Nirea ez, nirea aurrera, kale estuetatik eta oker bada ere.

Besteen munduek ez naute gustuko, baina niri bost. Ez zaituztet gustuko, ez begiratu niri. Utz nazazue bakean!

Pentsatu behar dut. Hitz egiten badidazu ezin izango dut pentsatu eta ez dizut minik eman nahi. Ez nizuke inoiz minik emango. Inoiz. Baina ez zaitez hurbildu, utzidazu pentsatzen.

Ezin naiz etxera itzuli. Etxea! Ba al dut etxerik? Aspaldi ahaztu nuen hori. Behin bai, etxea izan nuela uste dut. Uste, denbora asko pasa delako. Ametsa dirudi orain. Horma garai artean bortizki esnatu baino lehenagoko amets lainotsua. Baina bai, etxea izan nuenaz ia ziur naiz. Ez al dugu guztiok?

Ostatuan sartu naiz eta atea itxi dut.
-Hau da hau hotza! Egunon!- agurtu du mahaiaz bestaldeko andreak. Alboetara begiratu dut. Niri? Jakina. Denbora askoan hitz egin didan lehenengo emakumea da.
-Eztakit- erantzun diot. Aurpegia okertu dit baina egia da, ez dakit, lehenago ere esana dut ez dudala sentitzen, horma garaiek sentiberatasuna xurgatu zidatela, azala hilda daukadana-. Gela bat nahi nuke.
-Zenbaterako geratuko zara?
-Eztakit.

Gelan, konketa gaineko ispiluan begiratu dut. Ni naiz, baina ez dut nire burua ezagutzen. Hainbeste denbora eta gero nire aurpegia ikusteak ez nau espero nuen bezala eragin. Horma garai artean ispiluetan ez begiratzea erabaki nuen. Denboraren labankadak egingo zizkidan ebakiak ez ikusteko. Aurpegia nirea da, irudia… baina begiak… hain egiten zaizkit arrotzak ispilu barruko begiak! Ispiluak txistu egindako gizona arbuiatzen dut. Atzean duen gela ere ez dirudi ispiluko bera denik.

Ohean etzango naiz. Sabaia begiratzera. Beste ezer egiteko adorerik ez dudalako. Pixkanaka lokartu naiz usaintzen ez duen gela honetan. Ez du usaintzen edo ez dut usaintzen. Agian horma garaiek usaimena ere xurgatu zidaten.

Egun hau laster bukatzea espero dut. Eta bihar prestuago egotea. Egin behar dudana egiteko prestuago. Ez da kemena falta zaidanik. Horma garaiek xurgatu ez didaten gauza bakanetakoa da kemena. Baina lehenengo egun honetan ez dut lo besterik egin nahi. Barruan ez nuen eta lorik egiten.

Bihar prestuago egongo naiz. Kale estu hauek ez zaizkit hain zabalak irudituko eta lasaiago ibiliko naiz. Egin behar dudana egiteko lasaiago. Egingo dudalako, ez naiz orain txikikeriekin hasiko. Ez dut atzera egingo, atzean denbora gehiegi eman dut. Atzeko aldea ondoegi ezagutzen dut aurrealdera joan nahi ez izateko. Baina aurrealdera mugitu baino lehen egin behar dudana egin behar dut. Ez dut presarik. Ni izango naiz egingo duena. Ez beste inor. Ez zait inor aurreratuko, inork ez duelako hori egiteko arrazoirik. Lo egingo dut orain, beraz. Gaurko eguna eta gaurko gaua, eta bihar esnatutakoan argiago ikusiko dut guztia.


Ilun. Esnatu egin naiz eta ilun. Zer ordu izango da? Erlojua begiratu dut eta seiak. Hiruzpalau ordu gehiago, goizegi da. Zer zarata da hau? Goizegi da! Ez al du hemen jendeak lo egiten?
Astiro joan naiz esnatzen. Arratsaldeko seiak direna astiro konturatuko naizelako. Hurrengo orduak ohean etzanda botako ditut, pentsatzen, esnatu naizen jarrera berean, pentsatzen.

Bederatzietan bikote bat eta euren parreak sentitu ditut pasabidean. Alboko gelara sartu dira eta bietako batek musika jarri du. Edanda daude. Euren parreak aztoratzen naute, bereziki emakumearenak. Hortzak estutu ditut. Bere hortzak ikusten ditut, bere mingaina, bere parrea alboan, belarri ondoan izango banu bezala entzuten dut, belarri barruan, bere hortzak, bere mingaina, bere hortz apurtuak, bere mingain odoldua.

Musikaren nota baxuek nire gelako horma, sabai eta zorutik narrazean bidaiatzen dute eta nire ohea mugitzen. Maindireak esku artean estutu ditut. Ez al da hiri honetan pentsatuko duenik? Ez diot inori minik eman nahi. Altxatu eta kalera ihes egingo dut. Ez nauzue irabaziko, ez zarete egin behar dudanaren parte.

Behin kalean arnas egin dut, izan ere emakumearen parre ezatsegin horrek mailetan behera nire zapata zoletan itsatsirik zegoena zirudien. Arnasa. Noiztik ez dut benetan arnas egiten? Horma garai artean sartu baino askoz ere lehenagotik ez dakit arnastea zer den. Baina egin beharrekoa egingo dudanean arnasten ikasiko dut berriro ere. Zu bezala. Zergatik ez? Ez al dut ba sudurrik, ahorik, eztarririk, birikarik zuek guztiok bezala? Ez dut arnasten ordea. Begira gauzak zer diren. Irentsi egiten dut, ahokada handi bat aldi oro. Noiz egin badakit: airea falta zaidanean. Pentsatzen.

Atean nago, orduan. Ostatuko atean. Harrerako andreak zerbait esan dit hallera eskaileratan behera ailegatzerakoan baina ez diot ulertu, edo ez diot ulertu izan nahi, ez bait dut erantzun. Izan ere ez dut pentsatzeko astirik izan.

バス

You could also play more than one or even all of them at the same time. Just an idea.

me leva polo meu caminho

hoxe síntome celta

Manha, Galiza, terra onde se ponhe o sol. Imaxens de Dali, terra onde sae o sol.

ruhe, bewegung

'Ni un paso atrás, ni pa coger impulso' zioten. Beti aurrera, astiro eta errenka bada ere, beti aurrera. Geratu eta ingurura begiratzeko astia hartuta, baina beti aurrera.

I am just passing by, you see
I've got my eyes, my ears, my skin
I am just passing by, indeed
My hands are mountains
They block this sea
I am just passing by, my fear
The limit is unknown, the limit is unclear
But it is passing by, my dear
I see the roughness that I can shear

shelter

artista eta gaztea

artista eta gaztea
(Scroll down for English version)

Euskal Irrati Telebistak (EITB) eta Euskal Herriko Unibertsitateak (EHU) gazte sortzaileei zuzendutako lehiaketa deialdi bat luzatu zuten 2006an. Ikusentzunezko sormena lehiaketa honen saria EITB Kultura saioan irabazlearen lana erakustea zen. Komunikabide batek inolako ordainketarik gabe ez dagokion ikusentzunezko materiala erakusteak ez digu batere harritzen, egunero ikusten bait da, nahiz eta komunikabide hau publikoa izan. EHUren jarrera ordea, salagarriagoa da. Zer sortu nahi du EHUk Leioako Campuseko Arte Eder Fakultatean dituen gazteekin? Artistak? Sortzaileak? Zer sustapen mota bultzatzen du hau lortzeko? Artista gaztearen lana telebista kate batean erakustea publizitatearen artean agertzen diren saioetan. Artista edo sortzailea izatea musutruk lan egitearen sinonimoa al da?

Nork irabazten du benetan harreman honetan? EHUk prestigioaren aldetik, eurek ekoiztutako artista gazteak promozionatzen dituela ikustarazten, eta EITBk, EITB Kultura saioren edukina inolako ordainketa ekonomikorik gabe lodituaz. Diruaz hitzegitea ez omen da dotore geratzen, artistok baina, ezagun eta konsagratuek zein gazteek ere, elikatu beharrean gaude. Inork ez du musutruk lanik egiten, baina istituzioetatik artista gazteak debalde lan egin behar duenaren irudia zabaltzen da, eta ez bakarrik irudia, praktikan ere horrela da eta.

Bideo sorta honen bitartez arestian aipatutako guztiaren kritika egin nahi izan dut. Ez da bideo hauetan euskal artista gazterik agertzen (edo agian bai), baizik eta Tokio hiriko kaleetan darabilen etxerik gabeko jendea. Eusko Jaurlaritzatik, EHU eta EITBtik eskeini zuten lehiaketan ez zelako ez artea, ez artistak, ez artista gazteak, ez eta euskal artea sustatzen, baizik eta erakunde hauen aurpegi garbiketa eta bide batez telebistan agertzea sari nahiko denaren argudioa. Izen euskaldunak, Euskal Herriko leku eta egoerak azaltzen dira, Japoniako aurpegi, leku eta egoerak agertzen diren bitartean.

Guggenheim izena eraman behar al dugu? Dirudienez geure politikariek hola uste dute: Bilboko alkate jaunaren hitzetan etorkizuneko Zorrotzaurre irlan Pompidu, Prado... sukurtsal bat altxatu nahi dute. Eskerrik asko Azkuna jauna eta gainontzeko instituzioei euskal artista eta artearengan erakusten duten konfidantza eta begirune ezagatik. Eta telebistan minutu erdiko tarteagatik ere, esker aunitz.

...........................................................................................................................................................................

young and artist

Basque Public Radio Television (EITB) and the University of Basque Country (EHU) launched a contest aimed at young creators back in 2006. The prize for this audiovisual competition was that the work of the winning artist would be broadcast on EITBKultura, a contemporary arts TV program. It’s no surprise a mass media showing audiovisual material they don’t own and making no payment for it, we can see it everyday, even, as it is the case, if this media is a public one. EHU’s position though is more criticizeable. What does this university want to make of the young people studying at its Fine Arts Faculty in Leioa? Artists? Creators? What kind of promoting means do they undertake to achieve it? A free exhibit of a young artist’s work on television, with advertisements, of course. Is it that being a young artist means you are to work for free?

Who is winning in this relationship? EHU in prestige, showing they really are promoting their otherwise useless products (read ex-students), and EITB inflating its EITBKultura program contents with no economic payment to the authors at all. It be no elegant to talk about money but artists, well established ones as well as young ones, do need to eat. Nobody works for free, but the notion that young artists have to do so is being spread from institutions such as these and others. It is not only a notion but a reality.

With this video series I want to critisize all the above explained. There’s no Basque young artist on them (or maybe there is), but homeless people from Tokyo. Because there was no promotion of Basque art or young artists in the competition launched by the Basque Government, EHU and EITB, but an image laundering of these. And by the way spreading the message that being on telly is enough prize for a young artist. There are Basque names of people, places and situations, but showing Japanese faces, places and situations.

Does Guggenheim need to be our name? It seems like our politicians think so: Bilbao’s mayor has announced the construction of a maybe Pompidu, maybe Prado branch on Zorrotzaurre island. Thank you Mr Azkuna and institutions alike for the lack of respect and confidence towards local artists and art. Oh, and thanks a lot for those 30 seconds on your television!

berlin, berlin, was ist mit berlin?

Zentzumenengatik be bueltatu nahi dut.

spain 1 germany 0

It only takes a football match to bring him back. Rather scary.

perspektiba

Beharrezkoa beti, ahaztua gehienetan. Don't fucking panic!

blistered feet

I'm a loner. I'm a wanderer. I'm a lonely wanderer. I never get blisters when I walk with someone else, there's always a bar, a bench, a nice spot... to stop. I never stop when alone. The more I walk, the best I know the place. After Hong Kong though, I think it's time for a rest now.

sihanoukville

the taste of france

You think he knows?

bi mai lao 2551

Urte berri on! Hori bai, Laosen. Gauza asko ari da gertatzen, jende izugarria ezagutzen ari naiz, haietako hainbat lagunak dira jada. EH, Bartzelona eta Tokiora bueltatzeko irrikan, baina hemen egoteaz pozik. HUGE DILEMA. Zeozer egingo dugu. Abuzturarte pentsatzeko denbora dexente, ezta ala?

skillful lady

ac is a very important thing

mi mono amedio y yo

En el pueblo de Lopburi

por donde pasa un tren

vino de visita Gorka

con su humilde mochila

Se levanto muy temprano

pa visitar algun templo o dos.

Pero hete aqui que un mono

se subio a su hombro

le queria hacer limpieza

de que va a ser? de piojos

No te vayas Gorka

no te vayas de aqui

adios Gorka

pensare mucho en ti

y recuerda donde estes

que en Tailandia no hay estres

no me importa donde vayas

te encontrare.

stranded II

stranded

You can't really plan ahead. When people ask me (people or companies at job interviews) where I see myself in 10 years I just answer that I don't know. I don't even know where I'll be tomorrow. So you can't really plan ahead. Tao brought me a sprained ankle and now I'm stranded at Chumphon. Now, some pictures for my sun and beach loving family who asked for them.

aspaldiko partez

Teluk Bahangetik Georgetownera bueltatu nintzen. Han beste gau txar bat pasa ostean lepo, sorbalda, bizkar eta oin errei esker, Tailandiarantz abiatu nintzen. Bidaia minivanean egin nuen, ostatutik zuzenean ateratzen zelako. Irudikatu 10 kilo inguruko poltsa. Irudikatu 10 kilo inguruko poltsa hori sorbalda erretatik eskegita orain. Dena den busa, handiago izanda, bide zailetan gutxiago mugitzen da (zaitu). Ideia ona finean, baina minivana baino busa izan balitz hobe. Busa ez da ostaturaino hurbiltzen baina.

Tailandian lehenengo geldiunean Hat Yai izan zen. Erredura baino lehenagoko plangintzan ez zegoen baina erredura osteko plangintzan gehienez jota 4 orduko bidaiak nagusitu ziren. Erredura osatu arte bederen. Bi gau eman nituen Hat Yain. Hiri interesgarria da, batez ere Tailandiarekin nuen lehenengo kontaktua izanik, baina ez da batere turistikoa, ondo dagoena. Turismoaren paradisua aurkituko nuen beranduago, edo turismoaren paradisua esan beharrean turisten lepotik bizi direnena agian. Hat Yain be batharekin izan nuen lehenengo kontaktua. Ringgitaren maisu bihurtu eta gero, oraingo honetan ikasle berriz ere txanpon berri bat mentalki eurotara pasatuz. Ordutik batharen maisu bihurtu naiz eta ringgita ahaztua dut, Singapurreko dolarra ahaztu nuen legez.

Hat Yaitik Trangera. Askoz hiri lasaiagoa. Baita begientzako mesedegarriagoa. Trangen, tenplu bati begira eta begira, inguruan bueltaka nenbilela, alboan zegoen (dagoen) eskolako maistra batek barrutik zetorren musikari buruz galdetutakoan eskolan sartzera gonbidatu ninduen. Musika klasera ailegatutakoan amaitua zen, baina musika irakasleak belarrien mesederako zerbait jo zigun.

Trangetik Phang Ngarantz jo nuen. Mendi tontor ikusgarriez inguratuta dago Phang Nga herria. Gaua Thawisuk hotelean pasa eta gero Phang Nga badian tour bat egin nuen. Loic frantsesa ezagutu nuen tour honetan. Ontziratu eta atera bezain pronto kaietik nire izena oihukatu zuen norbaitek. Begiratu eta Deborah eta Ben ziren, Cameron Highlandsen ezagutu, Georgetownen galdu eta Teluk Bahangen birtopatutako bikote normandar-menorkarra. Hau marka. Hainbat irlatxo ikusi genituen, kobazulo bitan sartu, batean ontzitik jeitsi barik. James Bond eta urrezko pistoladun gizona ikusi baduzue, badakizue zer nolako paisaiaz ari naizen: ikusgarria oso, baina James Bond Island deitzen duten horretan zabor eta turista gehiegi dago. Gure gidak Jack Sparrow edo Johnny Dept zuen izena. Ez zigun beste izenik eman. Ontzia, jakina, Black Pearla zen. Ondartzatxo batean geldiunea egin genuen bazkatzeko. Minutu batzuen ostean beste ontzi bat (beste longtail boat bat) agertu zen ondartzan eta bertan Deborah eta Ben. Bidaian zehar hainbatetan topatzeari barre egin genion. Tourrean lau berlindar zeuden, hiru neska eta mutil bat. Jende jatorra zirudien eta hitzegitean bazen, baina erretzaileak be. Haiek aurrekaldean zioazen, Loic eta biok berriz atzealdean. Bioi nahikotxo izorratu gintuen kea irensten ibili behar izanak. Zigarrokinak uretara botzatzen zituen tipoak gainera. Gidak ez zion ezer esaten, ez dute euren herria nahiko zaitzen tailadar hauek.

Gaua badian dagoen herrixka musulmanean pasatu genuen Loic eta biok. Baita Deborah eta Ben ere, baina beste ostatu batean. Haiekin zerbait hartu eta herrixka ikusi eta gero, Chris calgaryarra ezagutu genuen afarian eta nire gidan agertzen ez den Surin uharteei buruz hain ondo hitzegin zigun, ezen Kuraburira joan nintzen, nondik uharte hauetara ontziak ateratzen diren. Baina ez naiz irla hauetara joan, Chrisek emandako salneurria benetakoekin zerikusirik ez dutelako. Afaria ederra izan zen behintzat.

Hurrengo goizean Loic eta biok elkarrekin Ko Phi Phira joatea erabaki genuen. Bion ibilbidetik jausia zen irla hau topatzen genituen bidaiari guztiek oso garesti zegoela esaten zigutelako, baina bi izanda bungalowa partekatuz gero, agian ez zen horren garestia izango. Leonardo di Caprio izan nahi edo topatzeko asmoz jende gehiegi dago Phi Phin. Oso polita da baina turistikoegia, The Beach pelikula dela eta diruduenez, eta salneurri errikuluez josita. 500 batheko bungalowa topatu genuen. Partekatuta gela merke bat baino pixkat garestiago, entzundakoa baino askoz gutxiago. Eskerrak. Janaria baina garestiegi. Kontinentean 20 bath dena Phi Phin 80 eta ura 5etik 15era igo.

Orain Ko Taon nago eta egun ederra pasatu eta gero bihar snorkel tour bat hartuko dudan ala ez erabakitzear. Eskerrak playeroa ez naizela bestela hemen bizitzen geratuko nintzateke. Nire gusturako, eta nahiz eta ura garden-gardena izan eta arrainak inguruan igerian euki, ondarra fina ta zuria eta basoa zuhaitzez beteta, turistikoegia. Vietnamen ez omen da horrela. Ikusiko dugu.

blisters

Paradisuan eguzkiak gogor jotzen du. Ahazteak aieneak dakarzkit.

agur multimedia?

A week ago I was in Singapore, now I'm in Georgetown, Penang Island. I've been to Melaka, Kuala Lumpur and Cameron Highlands. I've met some nice fellow backpackers. I've had a good time. I enjoyed the jungle, both tar and tree jungle. But today I fell into a drain. This town is known for many things one of them being its open drains. It was raining very hard and the streets flooded. You can't see the ground if the streets are flooded so I fell into a drain. My camera was in my trouser pocket and half of me was in the drain, waist downwards. So goodbye camera. Das Leben ist grausam. Lucky I didn't break any bone tho.

singapore song

The heat is a hit. I've done the usual, that is walk, walk and walk. In this place tho I've entered a couple of malls searching the aircon that would dry my sweating. I'm lucky I'm not the sweating type.

I also went to the contemporary art museum where I met a just married couple and part of their familiy who invited me to eat the remainings of the party. It was delicious. It wasn't spontaneous, of course, I asked wether I could eat 'cause I saw noone eating. 'Go ahead!' said the groom, and well, he hadn't got to say it twice. Rice, noodles, pork (yes, pork), veggies, cake and listen, chocolate fondue! Yum. Free meal too, always a good thing for a backpacker which I realized I am today after an old man's question. Are you a backpacker? I doubted but I said 'yes'. Because I am: I have a pack and I carry it on my back. He also told me to be careful with the indonesians after asking me where I was staying. There has to be some kind of clash with so different ancestries. Maybe it is the money, maybe without the money they wouldn't stand eachother in such a small place. Singapore keeps me thinking, really.

There's a mixture of britishness and USamericanness together with the local malay, chinese, indian, indonesian etre. Street signs fonts are those in Britain, they spell centre, not center and then there's the colonial arquitecture and old public art. But there are so many cars and it is so difficult to find a pedestrian pass... that seems US american to me. Very touristy too.

pardon me?

Sometimes I find Japanglish not very easy to understand. Even regarding the context.

I didn't go in, just in case.

You sell cars you say?

was guckt ihr!?

Man kann es nicht sehen. Es scheint wie alle diese Männer die Plakatten auf der Wand gucken, oder? Aber guck euch mal die Gesichten (drauf klicken): diese Gesichtsausdrucke können nicht von der Preise der elektronische Geräte die, in Akihabara zu treffen sind sein: alles ist, zu was wir kennen vergleicht, ökonomisch. Na ja, viele der nagelneue Produkte sind was überrachendes, aber denk mal nach: alle die vesteinerte Männer auf der Straße sind Japaner. Die haben alles gesehen. Elektronisch, meine ich. Es geht nicht, es ist was anders. Ich werde euch denken lassen.

qué-des-pacio-pasaertiempo!

980 yengatik (6.12€) 18 bete nituenetik atzetik grabatutako daramadan erloju "personal e intransferibe"a (amatxu dixit) asiar hegoekialdeko lurretatik ez eramateko esnagailu, kronometro (kronometro!) eta EHn zer ordu den jakiteko dual time-dun betiko Casio bat erosi dut (nork ez du bat izan?). Argazkian agertzen den orduari 72 ordu gehituz gero Singapourren egongo nintzateke dagoeneko. Can't wait! 10 year battery, tu! Bidaia ez da horren luzea izango.

but... everybody wants to be on telly!

I woke up, correction, I was woken up by a noisy Japanese TV crew. These kind of places seem to light up a very special interest in them, as they already visited the last place I was staying in. Both times I've kept myself out of sight, but that doesn't mean that I haven't been bothered by all the fuss. There have been some differences between these two unpleasant encounters with the mass media though.

First time, back in October, they interviewed my room mate Masa inside his 2 meter ong, 1.50 meter high, 1 meter wide crib. I think there was some money involved, but nobody else accepted to be in. I was locked next door, panicking they would slam into my room TV cameras on, but they were respectful of my denial to be part in the show. Being there, and although I don't quite understand the language yet, it seemed to me it was a sort of informational kind of interview, the classical one question one answer interview thing. Pretended serious journalism. Maybe it was, but talking about television, please let me doubt it. It annoyed me that I couldn't get out of my room because they were there and I don't want to be on telly. I might be about the only one, I know. But crib and all, it was my home at that moment and being trapped in your own home, not being able to open the door a go to the toilet, for instance, is not a pleasant thing at all.

Second time has been this morning. I woke up to the noises and chats of somebody at 8 and I automatically cursed some crib mates for it, this time mistakenly so. A couple of days ago I found a note on my door saying on the 25th a TV crew would be here, a note I thought similar to all the others hanging on every single door in the corridor. Last time the cameras popped in in the evening so I thought, fine, I won't be here in the evening. But they came at 8 in the morning this time, it was them, it was TV! I didn't realize until I got out of my crib, not even when I saw this hip hop dressed up Japanese guy I had never seen before and 3 or 4 more of them behind him. We said our goodmornings without sleepy me realising it was the TV people in front of me. Pissed for the noise and violent awakening as I was I am a pretty polite person after all, but it didn't hit me until he said the word terebi. Do I speak Japanese? Well, chottou (a little). We are from the television. Okay, I'm not interested. And so I got into my other crib - I got two of them, one was just too suffocating. I had completely forgotten!

Again, locked in my crib against my will until they would finish their show. From what I heard this time it was a show indeed. I heard people coming upstairs, they made a couple of girls and a guy into one crib and if you have ever seen japanese telly you know how it goes. "Eeeeeeeh", "Sugoiii", etc. with the girls, D-list tarentos I suppose, giggling all the way. Yes, it is sugoi (amazing), but I don't think anyone would choose to permanently live in a place like this if they had the opportunity, read money, to do that elsewhere more humanly. How about a serious, well documented reportage on housing and its prices in Tokyo? Wouldn't that be "sugoiiii" on prime time?

After a time which seemed way too long, they left so I could go downstairs for a shower. I found the groundfloor's furniture moved, probably to make some space for their gear. TV people are not only prepotent and disrespectful in their treatment of information and people on air, but also actually with real people in real life. I wouldn't do that and leave their homes messed up. They did though.

If I remember and feel like it, I will post some pictures of the crib before I go. Some people seem to be very interested. We were on telly so go figure!

pels amics i amigues catalan(e)s

També per als que, com a mi, us importa una merda el futból. Si més no perquè fa una mica d'il·lusió sentir català a Tokio, que ja és més del que passa a alguns carrers barcelonins.

freedom of speech, the spanish way

On a day like today 5 years ago the spanish police shut down 'Euskaldunon Egunkaria', the then only daily newspaper published in Basque. The back then ruling Popular Party also closed another basque paper in 1998, 'Egin' and their sister radio station 'Egin Irratia'. ETA was the excuse, but nobody has been condemned nor obviously compensated since.

botoia sakatzeko beranduegi

Komunean sartzean gizonez beterik aurkitu nuen. Ez zegoen pixatoki librerik eta beste bizpairu tiporekin nire txanda itxoin behar izan nuen. Gizonok ez dugu komunean besteokin topatzea atsegin, bata bestea ignoratzeko saio hutsak egiten ditugu. Komun osoan ez zegoen ni baino baxuago zenik, denak ziren gizon japoniar altuak, denak ni baino altuago. Horrek naizena baino baxuago sentituarazi ninduen, ezeroso, oso ezeroso, txikia, oso txikia. Egoerak egun horretan sentitzen nuen bakardadea areagotzen zuela iruditu zitzaidan. Gora begiratu nuen aitaren aurpegia aurkitzeko, gainean egingo dut begiekin esateko. Aitak eskua estutu eta lasaitzeko intentzioa duen irribar haietako bat bota zidan. Baina lehen bait lehen pixa egitea eta alde egin behar nuela pentsatu nuen nik. Are gehiago, beste nonbaiten pixa egingo nuela pentsatu eta bat batean aitaren eskutik askatu eta ziztu bizian komunetik atera nintzen.

hoch niveau gespräch

Je suis allé au cinema après ça. Je voulais voir Sweeny Todd (spelling?) de Tim Burton, mais c'était trop tard et pour 'Le scaphandre et le Papillon' de Julian Schnabel je devais atendre seulement 10 minuts. Alors c'est ça que j'ai vu, et, bien, pas de regrets. J'ai envie de lire le livre de Jean-Dominique Bauby maintenant.

please enjoy a traditional taste

El dia d'ahir vam fer una mica de turisme i senderisme a Kamakura amb l'Edgar, vam fer unes birres amb en Xavi i la Marta de Sabadell, catalans trobats al tren, i una barreja d'alemanys, taiwanesos, koreans, japonesos i suisos. Espero poder marxar cap a Singapur en dues setmanes.

タケの森

akojonantea! your glasses all shiny for free!

Betaurrekoak (edo erlojua, nik egin lez) goiko urontzian sartu eta botoia sakatu. Amaitutakoan beheko urontzian garbitu eta amaitzeko, erdiko kutxatik zapia hartu eta betaurrekoak (edo erlojua) lehortu. Debalde eta kalean. Akojonantea! Lehortzea eskuz egin behar izanak prozesu osoa borobila ez izatea egiten duela uste dut, baina zerbitzu ona da, alajaina.

top of yebisu

Hizkuntzaren muga inhibizio izugarria da. Gauza garrantzitsuetan eta baita gauza nimiñoenetan be. Mafrundituta nabil. Botika nola esaten den ikasi behar dut, bat topatzeko. Eta mokuak mozteko hemen zer erabiltzen den ez dakit, beraz zer eskatu ez dakit. Furenadoru? Mandarina pare bat hartzen dut goizero. It's proven useless. Gertatu egin da.

floue

Hier nuit c'est brouillé. Tout le monde était beau et à un certain point, bouré. 'Hey, this is my friend Gorka...' 'What do you do?' 'Come with me!'. Le dj était fou, ses amis l'ont excusé. 'Ça fet rien, c'était amusant'. En sortint, il neige. En fait il neige depuis un jour. Joyeux Anniversaire Ayu et Alexandra.　おめでとう！

六本木

I got injected, cut, opened, messed in and sewn. The black thread gives me an edgy appearance when I smile. That is if you know that's thread, otherwise is just some black stuff from his last meal. Oh well.

MOTの近く

ホテル

Es ist mir unglaublich kalt. Morgens kann ich nicht aufstehen und so aufstehe ich Nachmittags, wenn es nicht so kalt ist. Dann, kann ich nicht natürlich bis spät schlafen. Und so geht's weiter jeden Tag. Aber morgen fahre ich nach Nikko, da muss ich früh im Bahnhof sein. Kein Problem, ich schlafe im Zug.

Vor zwei Tage habe ich ein Paar mit einem Fahrrad gesehen. Sie warteten, wie ich, auf grünes Licht. Die hatten schwarze Augen, ich meine komplett schwarz Augen. Augen, die mir anguckten. Mein Blick schoß irgendwo anders. Einige Sekunde später musste ich noch mal gucken. Die hatten perfekte normale Augen. Und das Licht war grün.

新宿駅の前に

このバンヅはゼツキです。今日は新宿駅の前に音楽をしていました。すごい、ね?

sabaigabekoak, atxaga, japkara

Ueno parkean ikusi ditut hauek ilaran, platerrak eskuan bazkalorduan ahora zer eramateko zain. Hara joan naiz arreba eta koinatuaren Olentzeroa irakurtzera, Atxagaren 'Lekuak'. Orain dela asko ez nuela euskaraz ezer irakurtzen eta benetan eskertzen dut. Irakurketan ez dut beste hizkuntzarekin euskararekin bezala gozatzen. Gaur hasi eta erdia irakurri dudala esanda... Ba sabaigabeko hauek Uenon, baina lehenago Asakusa parkean ibili naiz (parke eguna gaurkoa), irakurtzen be, eta tipo bat pasatu da txirringan sabaigabekoen artean obentoak banatzen (obentoa atzoko argazkian agertzen dena da). Koinzidentzia, besterik gabe.

Geroago Aoyamara joan naiz ea Goethe Institutean probetxuzko zeozer egiten duten galdetzera, pelikularen bat, kontzerturen bat, konferentziaren bat... baina ezer, ez dabe ezer egiten. Bartzelonakoa agenda mardula du gero, Tokion holako zerbait espero nuen. Kulturizatu ezinik Aoyamatik Shibuyara paseoa egitea otu zait eta hara argazkia, topatu dudana: euskara eta japonieraren arteko beste hitz homografoa. Blai egon behar dute azkenengo pisuan, munduko itokinik handiena izan behar du horrek.


Amaitzeko hor esteketan fijatu bazarie barria dagoela ikusiko zenuten. Zenbatetan esan dot ez dagola euskaldunik Japonian eta hara, bat aurkitu dot. Eta horren atzetik beste hainbat. Euskal Etxea egiteko asmoa dabe! Bazen garaia! Taberna batera joan eta euskal jendearekin berebetan ibiltzea da Tokiori falta zaiona.

traveller=criminal

So I'm back in Japan although I could as well be back home. The only thing I'm doing in this country is having fun, getting to know it, learning the language... and all that spending my own savings. Yet this is somehow bad.

You can come to Japan for 3 months as a tourist, then you've got to go away. Okay, no prob, that's what I did. I came to this country back in September 2007 on the 26th and left December 18th. I came back on Monday and they almost didn't let me in. The reason? I haven't got a clue, really. And that adds to the fact that now they take both your fingerprints and picture. It is degrading, very upsetting. The immigration officer sent me to a room where another officer started asking me things like why I was coming back and what for.

I like Japan, its people and language, please arrest me. Yes, 3 months is not enough to see everything, even though that's not the case, the case is that I like it here. I've been working -hard or not, that's depending on the day- for the last years and I've taken a year off. Lapidate me. I've got the time and the money to travel around and I like it in Japan. Excomulgate me. Is there anything wrong with that? Apparently there is. The government considers staying too long is not visiting but residing. I showed them my savings account and that was the turning point for them to let me go on with my life, after making a copy of it of course. Disgusting.

Through all the process they were very nice, after all they're Japanese. The second officer said things like "I'm sorry, but I have to ask you" like implyimg it was absurd but he had to. To finish with, when he told me I could go on an enter the country, he recommended me a shorter stay because if not they most likely are not going to let me in a third time.

It is not one world, it isn't, there are governments to remind you it isn't.