Last trip

Tokyon nago jada, bihar Bartzelonara eta 24ean etxera! :) Hokkaido utzi baino lehen beste bidaiatxo bat egin nuen. Lehenengo geldiunea Oshamanbe izan zen. Ondartzan maskor kuriosoak aurkitu nituen. Bestela, kaleak nahiko huts zeuden.

Harritu ninduen, hustasunaz aparte, elurrik ez zegoela. Niseko eta Hakodate artekoak, hurrengo geldiunea, elurrik gabeko oasia iruditu zitzaidan. Azaldu zidaten elurra, batez be, Japoniako Itsasoko kostaldean jausten dela eta ez Ozeano barekoan. Ondo da. Oshamanbe eta gero, elurra berriz ere.
Hakodaten hotz asko pasatu nuen. Elurra eta haizea barra-barra. Kaleak izozturik zeuden eta irristaka jendea. Sinesgaitza iruditzen zait, irrist egin nuen hainbatetatik behin soilik lurrera joan izanak. Hau heldutakoan aurkitutako panorama, gauez, eta hurrengo goizekoa.Akojonantea japoniar ferrietan egiten dizuten harrera.
Hakodate menditik ikuspegi honen ostean tren geltokira abiatu nintzen, izan ere Sapporora gaueko trena hartu behar nuen, hotel gaua aurrezteko, you know. Geltokian eta trena irteteko ordu pare bat falta zenez, homelessekin bota nuen lokuluxka euren bankuetan. Kaskoak jarri behar izan nituen, alboan atso batek ez ziolako bakarizketa ozenari uzten.

Sapporotik at Ainu herriari (kulturari diote haiek) eskeinitako museo-inbestigazio zentrua dago. Hara ailegatzeko odisea hutsa da, denbora asko galtzen da, metroa lehenengo eta busa geroago hartu beharra dago eta hara heltzerakoan ez dago askorik ikusteko, nahiz eta ez nintzen ikusgarria izango zelakoan joan, baizik eta elkartasun zera batek mugitua. Ainuak Japoniarrak heldu eta garbitu aurretik Hokkaidon bizi zirenak ziren. Gaur egun oso gutxi geratzen dira, argazkiko emakumea kasu. Adituek asiarrak ez baina kaukasiarrak direla diote (zuriak). Ez dakit ba... Nahastu xamar, hola bada. Holako zentru bat Sapporo erdigunean egon beharko litzateke, japoniarrek benetan herri-kultura-nazio honen ezagutza bultzatu nahi izango balute, aldiz, urrun eta informazio ez garbiarekin azaltzen dute... Dena den, alboan onsen bat zegoen eta hara joan nintzen gero. Aaaah, ze ondo elurrez inguratuta bainatzeari...
Ez nuela ordaindu esatea ahaztu dut! Euskalduna nintzela esanda gainera! Europako ainuak ginela esan nien :)

Azkenik parke honetara joan nintzen, Sapporon bertan baina metroa eta busa hartuta be. Ez dut orain sortzailearen izena gogoratzen, aurrerago jarriko dut.
Eta orain Tokion nago berriro ere, Asakusan, beste poxpolu-kaxa batean bizitzen. Baina hori beste egun baterako utziko dugu orain.

みちゃんのコンゼルト

Anit vam tenir una parella de hongkongnesos de honeymoon a la pensió. Michan els hi va tocar unes peces amb el clarinet. Ja savia que el tocava però no que habia fet una gira per l'oest dels EUA! Era bo el cabró, però ho va deixar.

Azken egunak laburbilduz...

I went to Kutchan with Owner on his bus (ther owner of the pension, the Milky House, that's how we all call him) 'cos he needed to buy some stuff. The ground was frozen and so slippery. It is a costant adventure as you never now how long will it take for the stuck bus (or the car for that matter) to get on the way.
We went to a kind of mall with 3 or 4 big stores in it. Inside one of them I found this I already saw in Tokyo. You Barça lovers are going to like it. Guinness sells its beer here in 'blaugrana' stripped boxes with the numbers and names of Barça players. I might buy some for yee... actually I don't think I will, as the beer is the same in Barcelona, I might steal some carton instead.

These people are Fumiko-san, owner of the pension and wife of the Owner, her son Masahiro, Kelly from Hong Kong and co-worker Kayo. Masahiro is studying in Otaru and he came for a visit. The same day Kelly came too, a former pension worker, and then working on the chinese version of the pension's homepage. That same day Kayo started working with us as well. So altogether it was a bit crowded although Michan wasn't here as he was on holidays. So that on the table is a dinner for 6. It is not that's a special occasion, dinner is always like that, not so many dishes usually, just double this time (6 instead of 3 people). Needless to say it was delicious, as always.
On the other hand there's Christmas decoration: indoor fake snow flakes on Christmas tree and outdoor lights. Hard work! They asked about Christmas in Spain (! sometimes the realize and say "your country") and I told them about the three kings but also about home, about Olentzero. I draw a picture of him on the kitchen's board for them to see what Olentzero looks like.

It is all still white, and so it's gonna be until April. We've had a couple of days with no snow, but with temperatures scarcely rising above 0 there's no chance the already fallen snow is going to melt away. Plus it snows almost everyday, from little flakes to really heavy snow. I'll be posting more snowy pics. For the time being I add this pic of the full moon. Of course I couldn't get all the craters with my camera, but it was really close and beautiful.